6. Κριτική σκέψη...
Ένα φιλτράρισμα μιας πληροφορίας μέσα από το σύνολο των γνώσεων και παραδοχών ενός ανθρώπου με αποτέλεσμα να αντιπαραθέτονται λογικά στοιχεία και προβληματισμοί που η αρχική πληροφορία ή ο πομπός της, δεν είχε υπόψιν για αυτά. Η νοητική και συναισθηματική λειτουργία κατά την οποία το άτομο αξιολογεί την αξιοπιστία των πληροφοριών και αποφασίζει τι να σκεφτεί ή τι να κάνει μέσω συλλογισμών που γίνονται με βάση όλα τα δυνατά στοιχεία που μπορεί να έχει στη διάθεσή του σύμφωνα με το λεξικό. Υπάρχει η οπτική ότι οποιαδήποτε μορφή πληροφορίας είναι μορφή ηγεμονικών και αντι-ηγεμονικών παραδοχών, γιατί για να θεμελιώσεις αυτή την γνώση που καταναλώνεις πρέπει να την βασίσεις πάνω σε θεμελιώδες πυλώνες κοσμοθεωρίας, και από την άλλη μεριά είναι οι φιλόσοφοι και οι καλλιτέχνες που προσπαθούν να αγγίξουν το παράδοξο και το μεταφυσικό, καταρρίπτωντας τις ηγεμονικές παραδοχές, αλλά ταυτόχρονα αφήνουν μια πραγματικότητα να αιωρείται ατέλειωτη. Η κριτική σκέψη έχει σχετιστεί υπερβολικά με μια αρνητική έννοια, απάρνηση, επικριτική, μια ματαίωση... πού μπορεί κανείς να υποθέσει ότι η κριτική σκέψη σημαίνει ότι δεν αποδέχεσαι τον άλλον μέχρι και σε προσωπικο επίπεδο και γενικότερα έχεις μια αντιδραστική τάση. Αυτός είναι ο νούμερο ένα εχθρός της κριτικής σκέψης, ο σκοπός με τον οποίο ασκείται. Η ανόθευτη κριτική σκέψη δεν πηγάζει από κανένα πληρωμένο περιοδικό, δεν προέρχεται από κάποιο σαδιστή απορριπτικό χαρακτήρα για να ικανοποιήσει το βίτσιο του, δεν ματαιώνει την πληροφορία αυτού καθαυτού (το λογικό συνάθροισμα των πληροφοριών, δηλαδή η ύστερη επεξεργασια των δυο πληροφοριών είναι αυτό που ενδεχομένως να ματαιώσει την αρχική πληροφορία). Και πολύ κακός αν υπάρχουν κίνητρα πίσω από την κριτική σκέψη με σκοπό του εγωισμού, του χρηματισμού, της προώθησης αντίθετων ιδεολογιών. Η κριτική σκέψη είναι μια όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική παράθεση άλλων απόψεων που σχετίζονται με την αρχική πληροφορία, είναι το είδος σκέψης που προσπαθεί να μείωση την απόσταση του ανθρώπου από την επιστημονική μέθοδο και αντικειμενικότητα. Οποιοδήποτε εργαλείο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ύπουλο τρόπο, και δυστυχώς μέχρι και η έννοια του ανθρωπισμού μπορεί να χρησιμοποιηθεί εγωιστικά. Κριτική σκέψη πρέπει να ασκείται και στην κριτική σκέψη. Πρόσφατα είδα έναν πίνακα του gabriel von max "monkeys as judges of art" που απεικονίζει ότι αναγράφει ο τίτλος, κάτι μαϊμούδες να χαζεύουν έναν πίνακα. Ο Von max ήταν αριστοτέχνης του ρεαλισμού και ξακουστός καλλιτέχνης, παρά την εξύμνηση του, διέκρινε την στεγνότητα των κριτών που δεν εκτιμούσαν την τέχνη αυτού καθαυτού αλλά τσέκαραν ένα τσεκ λιστ εκλαμβάνοντας μηχανικά την τέχνη ανάλογα με την ζήτηση που είχε στο εμπόριο και τις τάσεις που καθιέρωναν αριστοκράτες και διασημότητες. Αυτό το είδος σκέψης είναι μια ευκαιρία να τεστάρουμε τις γνώσεις μας, να δούμε τι λείπει, να μην νομίζουμε ότι ξαφνικά φωτιστήκαμε και διαθέτουμε την απόλυτη γνώση λες και είμαστε κάποιος μεσσίας. Είναι ένα παραγωγό της ελευθέριας του λόγου και της δημοκρατίας, απωθεί τον δογματισμό, την απολυτότητα και αν κάποιος θίγεται που δεν είναι αψεγάδιαστος η κατάλληλη απάντησή δεν θα ήταν επίθεση αλλά αντεπιχειρήματα. Τέλος και κυρίως, μας βοηθάει να τεστάρουμε τις γνώσεις και τεχνικές μας, είναι ένα "εργαλείο" που απαγορεύει την τετριμμένη και παρωχημένη γνώση. Αν δεν σταματήσουμε να προσθέτουμε εποικοδομητικά σχόλια τότε σταματάμε την ανάπτυξη και ελώνουμε στο σημείο που ξεκινήσαμε. Η κριτική σκέψη δεν έχει σκοπό να αποδομήσει, αλλά να αποκαλύψει τα κενά, να προτείνει συμπληρώσεις, είναι μια ευκαιρία για ανάπτυξη και τελειοποίηση.
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorΓιωργος Δελημητρος Archives |