Τα παιδια μεσα στα σχολεια τρεφονται την ιδια ιδεολογια, Ολα λαμβανουν μια εκπαιδευση Αλλα μοιαζουν πιο πολυ με αιρεση. Αργοτερα στην ζωη δεν ξερουν πως να φερθουν ατομικα, εμαθαν μονο τα συναισθηματα τα τυπικα, και αλλα πραγματα συλλογικα. Πιο αργοτερα ειναι εμαφνες οτι δεν εχουν ολοι τις ιδιες ικανοτητες, αλλα ειναι ολοι στο ιδιο παιχνιδι με αρμοδιοτητες. Και ετσι καθιερωνεται μια ιεραρχια, οπου ο τελευταιος πληττει απο ατυχια. Ακομα πιο αργοτερα ειναι φανερο, πως πνιγεται σε μια κουταλια νερο, γιατι δεν εμαθε να φερεται κοινωνικα, παρα μονο εικονικα. Λιγο πριν το τελος Η σχεση γινοταν ολο και πιο βαρια, δυσκολα πια σερνοταν. Αλλα δεν μπορουσαν να την κοψουν ετσι ξαφνικα, και για αυτο στην οθονη χανοταν. Πλεον συνδεεσε εικονικα στην κοινωνια, εισαι ασφαλης απο την αμεση τρομακτικη επικοινωνια. Και ομως τελικα, με μεσα ασυμβατικα, (λογω του οτι δεν ηταν ηλεκτρονικα), χτυπησαν με βομβες ξαφνικα, και ο κοσμος ξαφνιασμενος, ηταν καταδικασμενος, γιατι παντα ηταν κοιμισμένος. Αυτη ηταν η μικρη ιστοριουλα που δημιουργησαμε στο προυγουμενο μαθημα. Κατι που αποδειχθηκε οτι ηταν ενα ειδος πειραματος, που εν μερει με εκνευρισε η ανεπισημοτητα και η μη επιστημονικη διαδικασια του. Ηταν ενα πειραμα με πολλες μεταβλητες...καθε διαφορετικο ζευγαρι θα απέδιδε μαι διαφορετικη ιστορια, καθε ατομο σκεφτεται διαφορετικα και εχει διαφορετικες προσδοκιες, υπαρχουν πολλοι τροποι που μπορει να νομιζε καθε ατομο τον σκοπο της "εργασιας". Πιο πολυ αναδείχθηκε η επιρροή της προσωπικοτητας του ενος ατομου πανω στο αλλο παρα το κατα ποσο τεινουμε να δημιουργούμε "τραγικες" ιστοριες. Ισως να μην ειμαστε πληρως ευτυχισμένοι και να θελουμε να το αναδειξουμε η να ταυτιστουμε, ισως επηρεαστηκαμε απο τις υποτηθεμενες προσδοκιες του καθηγητη, δηλαδη να νομιζαμε οτι ο καθηγητης ηθελε να τεσταρει ποσο κοινωνικα ευσηνειδητοι ειμαστε και για να μην δειξουμε οτι δεν εχουμε νουμοσυνη και οτι ξερουμε τι "κρυβεται" πισω απο τα "μεγαλα σκανδαλα" δημιουργησαμε αυτες τις ιστοριες. Επισης καθόλου δεν βοηθησε το γεγονος οτι ολες οι εικονες ηταν προς την "τραγικη πλευρα", θα μπορουσε να θεωρηθει αναισθησια, ανωριμοτητα και προσβολη να το παρει καπως με χιουμορ ή να δημιουργησει μια χαρουμενη ιστορια...αν και σε ενα ατομο υπερίσχυσε το εγω του και η "ιδεολογία" του και εκανε μια ιστορια προσαρμοσμενη αποκλειστικά σε αυτους τους παραγοντες. Αμα εγραφα μονος την ιστορια, με εικονες που ειχα επιλεξει εγω, το αποτελεσμα θα ηταν λιγοτερο δυστοπικο και πιο πολυ ποιητικο...διοτι νομιζα οτι η εργασια ειχε σκοπο την δημιουργια τεχνης η οποια θα δημιοργουσε σκεψεις οι οποιες σκεψεις αποκρυπτογραφουν τα συναισθηματα μας, καπως ετσι το ειχα στο μυαλο μου.
Αλλα το θεμα του μαθηματος απο οτι καταλαβα αναρωτιοταν το γιατι οι ανθρωποι εχουν μια κλιση να προσλαμβανουν τον κοσμο ως δυστοπικο. Απο την μια καταλαβαινω γιατι καποιου του αρεσει ενας μετα-αποκαλυπτικος κοσμος...πολλοι εχουν πεθανει, καθε κανόνας και κοινωνικο συστημα/κατασκευασμα εχει υποβαθμιστει, ευκαιρια για καινουργια ζωη, ελευθερια για να αποκτησεις οτι δεν μπορουσες στον προηγούμενο κοσμο, υποβαθμιση της εξουσιας...και πολλα αλλα. Μεχρι και στον 18ο και 19ο αιωνα η μετα-αποκαλυπτικη τέχνη με συντρίμμια απο αρχαια μνημεια και καστρα ηταν πολυ δημοφιλες στην ευρωπη. Το "post-apocalyptic" σκηνικο αποτελει και μια καινοτομα οπτικη, μια οψη που δεν την σκεφτομαστε ή βλεπουμε συχνα, και ειναι μονο ποθητη σε καλλιτεχνικες αναπαραστασεις διοτι στην πραγματικη ζωη το μετα-αποκαλυπτικο σημαινει πολεμος, θρηνος, αιμα και εξοντωση. Στους δυστοπικους κοσμους απο την αλλη παντα φενεται να υπαρχει ενας ηρωας που σπαει την αλυσιδα και κανει μια επανασταση. Ενας ανθρωπος του σημερα σιγουρα θα μπρορουσε να ταυτιστει με εναν τετοιο ηρωα ενος δυστοπικου κοσμου, το συνδρομο κατωτεροτητας που τον (τον σημερινο ανθρωπο) διεπει, τα αφεντικα, οι κοινωνικες ταξεις, τα μυθοποιημενα πλουτοι που προσδοκει η καταναλωτικη μας κουλτουρα, τα σεξουαλικα προτυπα και καθε αλλο παραλογο/σουρεαλιστικο κοινωνικο κατασκευασμα ειναι απολυτως ταυτόσημα με μια φανταστικη δυστοπια οπου ο πρωταγωνιστης κινειται στα κατωτερα επιπεδα πιεσμενος απο τους "ανωτερους" και που προσδοκει να ανατρεψει τον κοσμο. Μοιαζει να κινείται απο μια αγρια φαντασια που αναζητα την αποδεσμευση απο καθε υποχρεωση, καθε εξουσια και καθε υποταγη. Ολα αυτα μοιαζουν με το μικρο παιδι που δεν θελει να φορεσει τα παπουτσια του, ή που θελει να καταστρεψει ενα φρεσκο φτιαγμένο χιονανθρωπο, και κατα πασα πιθανοτητα προσδιοριζει την δυσκολια μας να αποδεχτουμε πληρως τα κοινωνικα κατασκευασματα και την πριοσδιορισμενη/καταταγμενη μας θεση, στο συστημα, στην κοινωνια, στον κοσμο.
0 Comments
Δυνητικη Κουλτουρα, Virtual Culture
Κουλτουρα: καλλιεργώ, παρέμβαση για να διαμορφώσω εμενα και τον αλλο. Απαντα στο ΠΩΣ, πως συσχετίζονται οι διαφορετικες μας ανιτλιηψεις/σχεσεις και διαμορφώνουν εναν τροπο ζωης. Ζουμε σε πολλα περιβάλλοντα, ζούμε με πολλους τροπους ζωης για να ανακαλυψουμε τις πολλες αναγκες και εμπειριες που χρειαζόμαστε. Υπαρχουν πλειοψηφικές και μειονεκτικές κουλτουρες. Μεσα στον πολιτισμο υπάρχουν πολλες κουλτούρες αλλα υπαρχει και αυτο που κυριαρχει. η κουλουρα ερχεται αναλογα με την αναγκη μεταλαξης του κεφαλαιου. Ο μετασχηματισμος θα τελείωνε την αστική κουλτούρα. φεουδαρχία, γη απο κληρονομιά, εργατες δουλοπάροικοι...άλλαξε σε εργασια-κεφαλαιο. Η σχεση δουλου αφεντη οταν καταργείται, εμφανίζεται ενα καινούργιο μετασχηματισμενο κεφαλαιο με διαφορετική σχέση μεταξύ τους. Ανεφερε και κατι για το οτι υπαρχει ο βασικος σκελετος της πορειας κοινωνιων, καταλαβαινουμε σε πιο σταδιο ειναι και απλα περιμενουμε να δουμε τι μορφη θα εχει το επομενο. Μετάλλαξη ειναι ο μηχανισμος εξέλιξης μεσα στο ιδιο σύστημα, μεταλλάσσεται προσαρμοζόμενο. Ζουμε στο παρον, ολα τα αλλα ειναι δυνητικη ζωη. Η δυνητικη ζωη ειναι ενα συστημα σχεσεων (ιδεων, πολιτισμων, κουλτουρας, οργανισμων). Ολοι μας ειμαστε ενα σωρο σχεσεις. Δεν εχουμε μονο μια ταυτοτητα. Οτι δεν εχουμε εξηγησει, η δεν μπορουμε να το εξηγησουμε, το κατασκευαζουμε. Net working, συγκροτει την δικυτακη κοινωνια. Virtuality δυνητικοτητα. potential αντιθετο του absolute. Spinoza. Μετα την ποτεντιαλ ερχεται το empowerment οι σχεσεις εχουν ενα ηθικο και αισθητικό περιεχόμενο. Οι αξιες της δικτυωμένης κοινωνιας. τελος της τεχνης...η αισθητικη προσδιοριζεται με βαση του κυριαρχου. virtuism πολυπολιτισμικη, ελεθυερη εκφραση της ηθικηςκαι αισθητικης και η αλλη ειναι η τυποποίηση, τα καλούπια οπου κατατασουμε τα πάντα. Το διαδίκτυο ως μέσω ενημέρωσης έχει τα κύρια πλεονεκτηματα της αμεσότητας, της πολυφωνιας και την ελευθερια λογου. Κατι που τα συμβατικα μέσα πασχιζουν να φτασουν...η εφημεριδα ειναι αργη ως προς την αμεσοτητα και δεν ειναι τοσο προσιτη οσο να ψαξεις στο γκουγκλ, τουλαχιστον υπαρχουν πολλες διαφορετικες εκδοτες. Τα καναλια ειναι πολλες φορες χρηματοδοτουμενα ή υπηρετούν εναν σκοπο, δυσκολα τα θεωρεις αντικειμενικους πομπους γιατι συναγονιζονται για το ποιος θα εχει περισσοτερη τηλεθεαση, και το ραδιο πλεον ξεχνιεται ως μεσο ενημερωσης, ειναι κυριως ενα μεσο διασκεδασης.
Ειναι πολυ συναρπαστικη αυτη η νεα διασταση αμεσοτητας του ιντερνετ. Η ζωη ειναι αλλοκοτη, οι ανθρωποι ειναι τρελοι και πολλα περιεργα συμβαινουν καθε μερα, το ιντερνετ διευκολύνει την αμεση προωθηση τους στον κοσμο οσο αμεσα αιχμαλωτιστηκαν αυτες οι στιγμες απο ματια/αυτια/καμερες/μικροφωνα. Αλλα σε αμφιλεγομενα γεγονοτα, σε περιστατικα βιας και εγκληματικες πραξεις, την στιγμη που υπαρχει οπτικοακουστικο υλικο αλλαζει η διασταση της ενημερωσης και γινεται μαρτυρια. Σε αυτο το περιστατικο διαφοροι θεσμοι οπως σχολεια, αστυνομια, κοινοβουλια, μη κερδοσκοπικες οργανωσεις μεχρι και η ευρωπαικη ενωση βρισκουν αφορμη ή και πρεπει να πραξουν αναλογα σε οτι γεγονος προβληθηκε. Πλεον η ενημερωση εχει ενεργητικο σκοπο στην διαμορφωση της ζωης μας. Ειναι ενα βιωματικο μεσω ενημερωσης, μια πλατφορμα που προσομοιωνει, αναπαραγει και απαθανατιζει την πραγματικοτητα. Ομως καποια γεγονοτα προκαλουν σαλο στην κοινωνια. Για παραδειγμα υπαρχουν διαφορα βιντεο απο αστυνομικους να χτυπανε μαυρους, η απο παιδια να μαλωνουν, βιντεο απο καποια καταστροφη...τα οποια εχουν καταγραφει απο καποιον ερασιτεχνη, και αφηγειται την ιστορια που νομιζει οτι συνεβη! Παραδειγματα υπαρχουν πολλα, ηταν ενα βιντεο οπου ενας μαυρος συλλαμβανόταν απο την αστυνομια και αυτος που τραβουσε το βιντεο υποστηριζε οτι ο ανθρωπος αυτος απλα σταματησε δυο ατομα απο εναν καυγα, δηλαδη οτι ηταν αθωος...αλλα ηταν εμπορος ναρκωτικων. Ξαφνικα υπηρξε κατακραυγη και οργη κατα της "αστυνομικης βιας" χωρις τα θυμωμενα ατομα να μαθουν ολη την ιστορια. Η ενα αλλο περιστατικο οπου μια διαδηλωτρια μπηκε σε μια συγκεντρωση ενος κομματος και αποθαρυνε να ψηφιστει ο Donald Trump λογω τον ρατσιστικων του ιδεολογιων. Στο βιντεο της φωναζαν ρατσιστικα σχολια και την εσπρωχναν μεχρι που σφαλιαρισε εναν υποστηρικτη του trump και της εριξαν pepper spray. Το βιντεο εγινε viral αλλα το κομματι των ρατσιστικων σχολιων που δεχτηκε κοπηκε εντελως. Σαν σπασμενο τηλεφωνο λοιπον μια ειδηση μπορει να διαρευσει και να καταληξει σε μια διαστρεβλωμενη ειδηση...οπως ειδαμε τελευταια με τον Αιγυπτιο αεροπειρατη που αρχικα ειπωθηκε η ιστορια ως "ερωτικη" αλλα στην ουσια ηταν πολιτικη και ο ιδιος μισουσε και κακομεταχειριζοταν την πρωην γυναικα του. Ακομα ενα πιο προσφατο περιστατικο με τα panama papers, οπου πολλοι δεν ηξεραν να τα διαβαζουν ή τι σήμαιναν και εβγαζαν λαθος συμπερασματα που ξανα, δημιουργησαν παγκοσμια οργη. Στο μαθημα τεθηκε και η ερωτηση για το αμα ειμαστε σαν τα ζωα που κινουνται ως σμηνος ή που αυτοθυσιαζονται για την επιβιωση του ειδους. Διαφωνω απολυτα με τον σοιμφοιτητη μου στην αποψη του οτι δεν μπορει το ανθρωπινο ειδος να ταυτιστει με αυτο το φενομενο. Η κοινωνικη νουμοσυνη ειναι ολοφανερη στους ανθρωπους ( ο Daniel Goleman εχει γραψει και βιβλιο πανω σε αυτο) απλα επειδη παρατηρειται εξωτερικα την θεωρουμαι ως ενα επιφανειακο ψυχολογικο φαινομενο του ανηκειν. Η κοινωνικη ψυχολογια ειναι ολοκληρη επιστημη και αν και συμφωνω απολυτα οτι ο τροπος συγκροτησης μιας ανθρωπινης κοινωνιας ειναι πολυ πιο εξελιγμενος και πολυπλοκος απο αυτον τον σμηνων πουλιων, δεν παυουμε να εχουμε ομοιοτητες με αυτα τα οντα σε ενα πρωτογενη βαθμο. Το αλλο παραδειγμα ομως με τους μικροργανισμους διαφωνω πιο πολυ στην ομοιοτητα με τους ανθρωπους...θα μπορουσε να ειχε την ιδια σημασια και ομοιοτητα μια συσχετιση με ενα αβιο ων το οποιο τυχαινει να εχει ενα ανθρωπινο χαρακτηριστικο. Απο οτι φενεται ειναι γεννητικα προγραμματισμενα να ενωνονται και καθε οργανισμος εχει μια διαφορετικη λειτουργια σε καθε κομμάτι της ενωσης. Ψυχολογικα, φυσιολογικα, διαλεκτικα, βιολογικα δεν εχουμε ομοιοτητα με αυτα τα σκουληκάκια. Αλλα δεν σημαινει οτι και οι ανθρωποι σημερα δεν κανουν αυτοθυσιες. Απο κυριολεκτικες θυσιες οπου στρατιωτες/βομβιστες/κοινοι ανθρωποι πεθαίνουν για την χωρα, θρησκεια, ταυτοτηα η οποιαδηποτε ομαδα τους μεχρι και πιο μεταφορικες θυσίες οπου επιχειρηματιες/εργατες/κοινοι ανθρωποι "θυσιαζονται" για τον σκοπο τους ειτε απο το να περνανε πιο πολυ ωρα στο γραφειο για να κανουν πιο καλη παρουσιαση και γενικα θα κανουν κατι που θα τους κοστισει ενδοατομικα/διαπροσωπικα ετσι ωστε να επωφεληθει η ομαδα ή ο σκοπος τους (πχ για την χωρα μου, για την γειτονια μου, την οικογενεια μου...). Tελος, εχει διαπιστωθει οτι το ιντερνετ ειναι μια πλατφορμα που διευκολυνει και δινει περιθωριο στην ανθρωπινη κοινωνικη νόηση να δειξει τις ικανοτητες της. Δεν μπορουν ολοι οι υπολογιστες να πραττουν οπως πράττει ο ανθρωπος. Ο ανθρωπος μπορει να ταγκαρει καθε εικονα με λεξεις που να υποδικνυει πιο ειναι το ατομο, τι κανει και πολλες αλλες πληροφοριες, δημιοργουμαι σιγα σιγα, με ταμπελες, μια αρχειοθετηση του κοσμου στο ιντερνετ. Ολοι οι χρηστες του ιντερνετ βοηθανε σε ενα ειδος crowdsourcing...ειτε κατεβαζουν μια ταινια και την μοιραζονται, ειτε βλεπουν διαφημισεις, ειτε αφηνωντας cookies, ειτε "ταγκαρωντας" και πολλα αλλα. |
AuthorΓιωργος Δελημητρος Archives |