Τα παιδια μεσα στα σχολεια τρεφονται την ιδια ιδεολογια, Ολα λαμβανουν μια εκπαιδευση Αλλα μοιαζουν πιο πολυ με αιρεση. Αργοτερα στην ζωη δεν ξερουν πως να φερθουν ατομικα, εμαθαν μονο τα συναισθηματα τα τυπικα, και αλλα πραγματα συλλογικα. Πιο αργοτερα ειναι εμαφνες οτι δεν εχουν ολοι τις ιδιες ικανοτητες, αλλα ειναι ολοι στο ιδιο παιχνιδι με αρμοδιοτητες. Και ετσι καθιερωνεται μια ιεραρχια, οπου ο τελευταιος πληττει απο ατυχια. Ακομα πιο αργοτερα ειναι φανερο, πως πνιγεται σε μια κουταλια νερο, γιατι δεν εμαθε να φερεται κοινωνικα, παρα μονο εικονικα. Λιγο πριν το τελος Η σχεση γινοταν ολο και πιο βαρια, δυσκολα πια σερνοταν. Αλλα δεν μπορουσαν να την κοψουν ετσι ξαφνικα, και για αυτο στην οθονη χανοταν. Πλεον συνδεεσε εικονικα στην κοινωνια, εισαι ασφαλης απο την αμεση τρομακτικη επικοινωνια. Και ομως τελικα, με μεσα ασυμβατικα, (λογω του οτι δεν ηταν ηλεκτρονικα), χτυπησαν με βομβες ξαφνικα, και ο κοσμος ξαφνιασμενος, ηταν καταδικασμενος, γιατι παντα ηταν κοιμισμένος. Αυτη ηταν η μικρη ιστοριουλα που δημιουργησαμε στο προυγουμενο μαθημα. Κατι που αποδειχθηκε οτι ηταν ενα ειδος πειραματος, που εν μερει με εκνευρισε η ανεπισημοτητα και η μη επιστημονικη διαδικασια του. Ηταν ενα πειραμα με πολλες μεταβλητες...καθε διαφορετικο ζευγαρι θα απέδιδε μαι διαφορετικη ιστορια, καθε ατομο σκεφτεται διαφορετικα και εχει διαφορετικες προσδοκιες, υπαρχουν πολλοι τροποι που μπορει να νομιζε καθε ατομο τον σκοπο της "εργασιας". Πιο πολυ αναδείχθηκε η επιρροή της προσωπικοτητας του ενος ατομου πανω στο αλλο παρα το κατα ποσο τεινουμε να δημιουργούμε "τραγικες" ιστοριες. Ισως να μην ειμαστε πληρως ευτυχισμένοι και να θελουμε να το αναδειξουμε η να ταυτιστουμε, ισως επηρεαστηκαμε απο τις υποτηθεμενες προσδοκιες του καθηγητη, δηλαδη να νομιζαμε οτι ο καθηγητης ηθελε να τεσταρει ποσο κοινωνικα ευσηνειδητοι ειμαστε και για να μην δειξουμε οτι δεν εχουμε νουμοσυνη και οτι ξερουμε τι "κρυβεται" πισω απο τα "μεγαλα σκανδαλα" δημιουργησαμε αυτες τις ιστοριες. Επισης καθόλου δεν βοηθησε το γεγονος οτι ολες οι εικονες ηταν προς την "τραγικη πλευρα", θα μπορουσε να θεωρηθει αναισθησια, ανωριμοτητα και προσβολη να το παρει καπως με χιουμορ ή να δημιουργησει μια χαρουμενη ιστορια...αν και σε ενα ατομο υπερίσχυσε το εγω του και η "ιδεολογία" του και εκανε μια ιστορια προσαρμοσμενη αποκλειστικά σε αυτους τους παραγοντες. Αμα εγραφα μονος την ιστορια, με εικονες που ειχα επιλεξει εγω, το αποτελεσμα θα ηταν λιγοτερο δυστοπικο και πιο πολυ ποιητικο...διοτι νομιζα οτι η εργασια ειχε σκοπο την δημιουργια τεχνης η οποια θα δημιοργουσε σκεψεις οι οποιες σκεψεις αποκρυπτογραφουν τα συναισθηματα μας, καπως ετσι το ειχα στο μυαλο μου.
Αλλα το θεμα του μαθηματος απο οτι καταλαβα αναρωτιοταν το γιατι οι ανθρωποι εχουν μια κλιση να προσλαμβανουν τον κοσμο ως δυστοπικο. Απο την μια καταλαβαινω γιατι καποιου του αρεσει ενας μετα-αποκαλυπτικος κοσμος...πολλοι εχουν πεθανει, καθε κανόνας και κοινωνικο συστημα/κατασκευασμα εχει υποβαθμιστει, ευκαιρια για καινουργια ζωη, ελευθερια για να αποκτησεις οτι δεν μπορουσες στον προηγούμενο κοσμο, υποβαθμιση της εξουσιας...και πολλα αλλα. Μεχρι και στον 18ο και 19ο αιωνα η μετα-αποκαλυπτικη τέχνη με συντρίμμια απο αρχαια μνημεια και καστρα ηταν πολυ δημοφιλες στην ευρωπη. Το "post-apocalyptic" σκηνικο αποτελει και μια καινοτομα οπτικη, μια οψη που δεν την σκεφτομαστε ή βλεπουμε συχνα, και ειναι μονο ποθητη σε καλλιτεχνικες αναπαραστασεις διοτι στην πραγματικη ζωη το μετα-αποκαλυπτικο σημαινει πολεμος, θρηνος, αιμα και εξοντωση. Στους δυστοπικους κοσμους απο την αλλη παντα φενεται να υπαρχει ενας ηρωας που σπαει την αλυσιδα και κανει μια επανασταση. Ενας ανθρωπος του σημερα σιγουρα θα μπρορουσε να ταυτιστει με εναν τετοιο ηρωα ενος δυστοπικου κοσμου, το συνδρομο κατωτεροτητας που τον (τον σημερινο ανθρωπο) διεπει, τα αφεντικα, οι κοινωνικες ταξεις, τα μυθοποιημενα πλουτοι που προσδοκει η καταναλωτικη μας κουλτουρα, τα σεξουαλικα προτυπα και καθε αλλο παραλογο/σουρεαλιστικο κοινωνικο κατασκευασμα ειναι απολυτως ταυτόσημα με μια φανταστικη δυστοπια οπου ο πρωταγωνιστης κινειται στα κατωτερα επιπεδα πιεσμενος απο τους "ανωτερους" και που προσδοκει να ανατρεψει τον κοσμο. Μοιαζει να κινείται απο μια αγρια φαντασια που αναζητα την αποδεσμευση απο καθε υποχρεωση, καθε εξουσια και καθε υποταγη. Ολα αυτα μοιαζουν με το μικρο παιδι που δεν θελει να φορεσει τα παπουτσια του, ή που θελει να καταστρεψει ενα φρεσκο φτιαγμένο χιονανθρωπο, και κατα πασα πιθανοτητα προσδιοριζει την δυσκολια μας να αποδεχτουμε πληρως τα κοινωνικα κατασκευασματα και την πριοσδιορισμενη/καταταγμενη μας θεση, στο συστημα, στην κοινωνια, στον κοσμο.
0 Comments
Δυνητικη Κουλτουρα, Virtual Culture
Κουλτουρα: καλλιεργώ, παρέμβαση για να διαμορφώσω εμενα και τον αλλο. Απαντα στο ΠΩΣ, πως συσχετίζονται οι διαφορετικες μας ανιτλιηψεις/σχεσεις και διαμορφώνουν εναν τροπο ζωης. Ζουμε σε πολλα περιβάλλοντα, ζούμε με πολλους τροπους ζωης για να ανακαλυψουμε τις πολλες αναγκες και εμπειριες που χρειαζόμαστε. Υπαρχουν πλειοψηφικές και μειονεκτικές κουλτουρες. Μεσα στον πολιτισμο υπάρχουν πολλες κουλτούρες αλλα υπαρχει και αυτο που κυριαρχει. η κουλουρα ερχεται αναλογα με την αναγκη μεταλαξης του κεφαλαιου. Ο μετασχηματισμος θα τελείωνε την αστική κουλτούρα. φεουδαρχία, γη απο κληρονομιά, εργατες δουλοπάροικοι...άλλαξε σε εργασια-κεφαλαιο. Η σχεση δουλου αφεντη οταν καταργείται, εμφανίζεται ενα καινούργιο μετασχηματισμενο κεφαλαιο με διαφορετική σχέση μεταξύ τους. Ανεφερε και κατι για το οτι υπαρχει ο βασικος σκελετος της πορειας κοινωνιων, καταλαβαινουμε σε πιο σταδιο ειναι και απλα περιμενουμε να δουμε τι μορφη θα εχει το επομενο. Μετάλλαξη ειναι ο μηχανισμος εξέλιξης μεσα στο ιδιο σύστημα, μεταλλάσσεται προσαρμοζόμενο. Ζουμε στο παρον, ολα τα αλλα ειναι δυνητικη ζωη. Η δυνητικη ζωη ειναι ενα συστημα σχεσεων (ιδεων, πολιτισμων, κουλτουρας, οργανισμων). Ολοι μας ειμαστε ενα σωρο σχεσεις. Δεν εχουμε μονο μια ταυτοτητα. Οτι δεν εχουμε εξηγησει, η δεν μπορουμε να το εξηγησουμε, το κατασκευαζουμε. Net working, συγκροτει την δικυτακη κοινωνια. Virtuality δυνητικοτητα. potential αντιθετο του absolute. Spinoza. Μετα την ποτεντιαλ ερχεται το empowerment οι σχεσεις εχουν ενα ηθικο και αισθητικό περιεχόμενο. Οι αξιες της δικτυωμένης κοινωνιας. τελος της τεχνης...η αισθητικη προσδιοριζεται με βαση του κυριαρχου. virtuism πολυπολιτισμικη, ελεθυερη εκφραση της ηθικηςκαι αισθητικης και η αλλη ειναι η τυποποίηση, τα καλούπια οπου κατατασουμε τα πάντα. Το διαδίκτυο ως μέσω ενημέρωσης έχει τα κύρια πλεονεκτηματα της αμεσότητας, της πολυφωνιας και την ελευθερια λογου. Κατι που τα συμβατικα μέσα πασχιζουν να φτασουν...η εφημεριδα ειναι αργη ως προς την αμεσοτητα και δεν ειναι τοσο προσιτη οσο να ψαξεις στο γκουγκλ, τουλαχιστον υπαρχουν πολλες διαφορετικες εκδοτες. Τα καναλια ειναι πολλες φορες χρηματοδοτουμενα ή υπηρετούν εναν σκοπο, δυσκολα τα θεωρεις αντικειμενικους πομπους γιατι συναγονιζονται για το ποιος θα εχει περισσοτερη τηλεθεαση, και το ραδιο πλεον ξεχνιεται ως μεσο ενημερωσης, ειναι κυριως ενα μεσο διασκεδασης.
Ειναι πολυ συναρπαστικη αυτη η νεα διασταση αμεσοτητας του ιντερνετ. Η ζωη ειναι αλλοκοτη, οι ανθρωποι ειναι τρελοι και πολλα περιεργα συμβαινουν καθε μερα, το ιντερνετ διευκολύνει την αμεση προωθηση τους στον κοσμο οσο αμεσα αιχμαλωτιστηκαν αυτες οι στιγμες απο ματια/αυτια/καμερες/μικροφωνα. Αλλα σε αμφιλεγομενα γεγονοτα, σε περιστατικα βιας και εγκληματικες πραξεις, την στιγμη που υπαρχει οπτικοακουστικο υλικο αλλαζει η διασταση της ενημερωσης και γινεται μαρτυρια. Σε αυτο το περιστατικο διαφοροι θεσμοι οπως σχολεια, αστυνομια, κοινοβουλια, μη κερδοσκοπικες οργανωσεις μεχρι και η ευρωπαικη ενωση βρισκουν αφορμη ή και πρεπει να πραξουν αναλογα σε οτι γεγονος προβληθηκε. Πλεον η ενημερωση εχει ενεργητικο σκοπο στην διαμορφωση της ζωης μας. Ειναι ενα βιωματικο μεσω ενημερωσης, μια πλατφορμα που προσομοιωνει, αναπαραγει και απαθανατιζει την πραγματικοτητα. Ομως καποια γεγονοτα προκαλουν σαλο στην κοινωνια. Για παραδειγμα υπαρχουν διαφορα βιντεο απο αστυνομικους να χτυπανε μαυρους, η απο παιδια να μαλωνουν, βιντεο απο καποια καταστροφη...τα οποια εχουν καταγραφει απο καποιον ερασιτεχνη, και αφηγειται την ιστορια που νομιζει οτι συνεβη! Παραδειγματα υπαρχουν πολλα, ηταν ενα βιντεο οπου ενας μαυρος συλλαμβανόταν απο την αστυνομια και αυτος που τραβουσε το βιντεο υποστηριζε οτι ο ανθρωπος αυτος απλα σταματησε δυο ατομα απο εναν καυγα, δηλαδη οτι ηταν αθωος...αλλα ηταν εμπορος ναρκωτικων. Ξαφνικα υπηρξε κατακραυγη και οργη κατα της "αστυνομικης βιας" χωρις τα θυμωμενα ατομα να μαθουν ολη την ιστορια. Η ενα αλλο περιστατικο οπου μια διαδηλωτρια μπηκε σε μια συγκεντρωση ενος κομματος και αποθαρυνε να ψηφιστει ο Donald Trump λογω τον ρατσιστικων του ιδεολογιων. Στο βιντεο της φωναζαν ρατσιστικα σχολια και την εσπρωχναν μεχρι που σφαλιαρισε εναν υποστηρικτη του trump και της εριξαν pepper spray. Το βιντεο εγινε viral αλλα το κομματι των ρατσιστικων σχολιων που δεχτηκε κοπηκε εντελως. Σαν σπασμενο τηλεφωνο λοιπον μια ειδηση μπορει να διαρευσει και να καταληξει σε μια διαστρεβλωμενη ειδηση...οπως ειδαμε τελευταια με τον Αιγυπτιο αεροπειρατη που αρχικα ειπωθηκε η ιστορια ως "ερωτικη" αλλα στην ουσια ηταν πολιτικη και ο ιδιος μισουσε και κακομεταχειριζοταν την πρωην γυναικα του. Ακομα ενα πιο προσφατο περιστατικο με τα panama papers, οπου πολλοι δεν ηξεραν να τα διαβαζουν ή τι σήμαιναν και εβγαζαν λαθος συμπερασματα που ξανα, δημιουργησαν παγκοσμια οργη. Στο μαθημα τεθηκε και η ερωτηση για το αμα ειμαστε σαν τα ζωα που κινουνται ως σμηνος ή που αυτοθυσιαζονται για την επιβιωση του ειδους. Διαφωνω απολυτα με τον σοιμφοιτητη μου στην αποψη του οτι δεν μπορει το ανθρωπινο ειδος να ταυτιστει με αυτο το φενομενο. Η κοινωνικη νουμοσυνη ειναι ολοφανερη στους ανθρωπους ( ο Daniel Goleman εχει γραψει και βιβλιο πανω σε αυτο) απλα επειδη παρατηρειται εξωτερικα την θεωρουμαι ως ενα επιφανειακο ψυχολογικο φαινομενο του ανηκειν. Η κοινωνικη ψυχολογια ειναι ολοκληρη επιστημη και αν και συμφωνω απολυτα οτι ο τροπος συγκροτησης μιας ανθρωπινης κοινωνιας ειναι πολυ πιο εξελιγμενος και πολυπλοκος απο αυτον τον σμηνων πουλιων, δεν παυουμε να εχουμε ομοιοτητες με αυτα τα οντα σε ενα πρωτογενη βαθμο. Το αλλο παραδειγμα ομως με τους μικροργανισμους διαφωνω πιο πολυ στην ομοιοτητα με τους ανθρωπους...θα μπορουσε να ειχε την ιδια σημασια και ομοιοτητα μια συσχετιση με ενα αβιο ων το οποιο τυχαινει να εχει ενα ανθρωπινο χαρακτηριστικο. Απο οτι φενεται ειναι γεννητικα προγραμματισμενα να ενωνονται και καθε οργανισμος εχει μια διαφορετικη λειτουργια σε καθε κομμάτι της ενωσης. Ψυχολογικα, φυσιολογικα, διαλεκτικα, βιολογικα δεν εχουμε ομοιοτητα με αυτα τα σκουληκάκια. Αλλα δεν σημαινει οτι και οι ανθρωποι σημερα δεν κανουν αυτοθυσιες. Απο κυριολεκτικες θυσιες οπου στρατιωτες/βομβιστες/κοινοι ανθρωποι πεθαίνουν για την χωρα, θρησκεια, ταυτοτηα η οποιαδηποτε ομαδα τους μεχρι και πιο μεταφορικες θυσίες οπου επιχειρηματιες/εργατες/κοινοι ανθρωποι "θυσιαζονται" για τον σκοπο τους ειτε απο το να περνανε πιο πολυ ωρα στο γραφειο για να κανουν πιο καλη παρουσιαση και γενικα θα κανουν κατι που θα τους κοστισει ενδοατομικα/διαπροσωπικα ετσι ωστε να επωφεληθει η ομαδα ή ο σκοπος τους (πχ για την χωρα μου, για την γειτονια μου, την οικογενεια μου...). Tελος, εχει διαπιστωθει οτι το ιντερνετ ειναι μια πλατφορμα που διευκολυνει και δινει περιθωριο στην ανθρωπινη κοινωνικη νόηση να δειξει τις ικανοτητες της. Δεν μπορουν ολοι οι υπολογιστες να πραττουν οπως πράττει ο ανθρωπος. Ο ανθρωπος μπορει να ταγκαρει καθε εικονα με λεξεις που να υποδικνυει πιο ειναι το ατομο, τι κανει και πολλες αλλες πληροφοριες, δημιοργουμαι σιγα σιγα, με ταμπελες, μια αρχειοθετηση του κοσμου στο ιντερνετ. Ολοι οι χρηστες του ιντερνετ βοηθανε σε ενα ειδος crowdsourcing...ειτε κατεβαζουν μια ταινια και την μοιραζονται, ειτε βλεπουν διαφημισεις, ειτε αφηνωντας cookies, ειτε "ταγκαρωντας" και πολλα αλλα. Η Wikipedia πρέπει να έχει σώσει ολόκληρη γενιά μαθητών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ο τρόπος αναζήτησης πληροφοριών των νέων είναι στο ίντερνετ και εφόσον η βικιπαίδεια βγαίνει πρώτη στις αναζητήσεις τότε χρησιμοποιείται για κάθε
λογής εργασία πάρα το γεγονός ότι δεν θεωρείται ακαδημαϊκό υλικό. Η δημοφιλότητα, το καθαρό design της και οι απαντήσεις που τις περισσότερες φόρες αρκούν για τις εργασίες είναι αυτό που κάνει τους χρήστες της Wikipedia να γυρίζουν πίσω σε αυτήν...συν το ότι είναι δωρεάν. Δεν υπάρχει άλλη ιστοσελίδα που να διαθέτει τόσες πληροφορίες δωρεάν και με τόσο μεγάλη γκάμα που μεγαλώνει σε περιεχόμενο μέρα με την μέρα. Από την άλλη όμως έχει τα αρνητικά της η Wikipedia. Προσωπικά έχω μερικές εμπειρίες που με έκαναν να είμαι πιο κριτικός και επιφυλακτικός απέναντι της. Πρώτον, είχα βρεθεί σε ε΄να άρθρο με το ιστορικό μιας μπάντας που θεωρείται ιδρύτρια της post rock μουσικής (slint),στην ιστορία έγραφε μερικές μπάντες που ενώθηκαν για να την δημιουργήσουν, άλλα όταν πάτησα πάνω σε μία από αυτές έγραφε ότι το άρθρο διαγράφηκε από έναν διαχειριστή επειδή θεώρησε ότι η πληροφορία δεν ήταν ιδιαίτερης σημασίας και τίποτα το αξιόλογο, ελαφρά ενοχλημένος κοιτάω το προφίλ του και ο χρήστης είχε γράψει ένα σωρό άρθρα για μια περίεργη θρησκεία που δεν είχα καν ξανακούσει. Με έφερε σε μεγάλο δίλημμα...ποιος έχει δώσει σε αυτόν τον άνθρωπο διαχειριστικές ικανότητες; Με τι κριτήρια δεν το θεώρησε "αξιόλογο" άρθρο; Θα επιτρέπεται να γράφεται εκεί μέσα μόνο ότι οι αρχιδιαχειριστές νιώθουν ότι είναι αξιόλογο, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι οι ίδιοι δεν είναι ειδικοί στο να κρίνουν την πολιτισμική αξία του καθετί; Φυσικά αυτό μας οδηγεί στην σκέψη ότι είναι επιτρεπτό να γράφεται μόνο αυτό που η κουλτούρα και ο πολιτισμός κάθε χώρας θεωρεί αξιόλογο, επιτρεπτό και "ασφαλές". Άλλη εμπειρία που είχα είναι όταν έψαχνα μια ψυχολογική ορολογία, είδα ότι την είχαν γραμμένη πολύ περιληπτικά και στην ουσία δεν σου έδινε την σωστή εικόνα. Έτσι την συμπλήρωσα με την γνώση που είχα και με φράσεις από το βιβλίο, έγραψα και τις πηγές μου, με τίτλο βιβλίων και σελίδα που βρίσκεται το κείμενο, αλλά φυσικά διαγράφηκε η σωστή ερμηνεία και έμεινε το λανθασμένο αρχικό κείμενο. Αυτό με έκανε να νιώθω πολύ κριτικά για την ποιότητα των άρθρων της βικιπαίδειας, ο καθένας θα μπορούσε να βρει μια λανθασμένη πληροφορία και να την γράψει μόνο και μόνο επειδή υπάρχει μια δωρεάν πηγή. Αλλά το άφησα να περάσει καθώς ήταν μόνο ένα μικρο άρθρο και στα πιο δημοφιλές και μεγάλα άρθρα υπάρχουν πιο πολλά άτομα που ενδιαφέρονται να ψάξουν πήγες ή να επιμένουν στο πoιό είναι το σωστό και γιατί. Με λίγα λόγια η συγγραφή άρθρωνστην Wikipedia υπακούει στις δαρβινικές αρχές, κύμα μετά από κύμα πληροφοριών, επαληθεύεται, διορθώνεται και ανανεώνεται συχνά πυκνά ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο έγκυρο, ενώ κάθε λανθασμένη ή κακογραμμένη πληροφορία απορρίπτεται. Με έκανε να σκεφτώ όμως ότι αυτός ο ρομποτικός τρόπος γραφής προσαρμόζεται σε ένα τυπικό μοτίβο. Οι άνθρωποι πλέον γράφουν σαν ανδροειδοί στην βικιπαίδεια και υπακούν προγραμματιστικούς κανόνες σαν αυτούς στην binary... 0 και 1, λάθος ή μη λάθος. Άμα κυριαρχήσει αυτό το μοτίβο ανάδειξης πληροφοριών, η γλωσσά μπορεί να χάσει το χρώμα και την γεύση της, θα υπάρχουν μόνο ουδέτερες αποτυπώσεις που δεν θα υψώνουν ερωτήματα και προβληματισμούς. Κάπως έτσι δουλεύει και το Crowdsource, η υλοποίηση ενός στόχου μοιράζεται σε χρήστες του διαδικτύου σε όλο τον κόσμο, αλλά εξαρτάται το πρότζεκτ οι συνθήκες συνεργασίας είναι διαφορετικές. Στο crowdfund υπάρχουν κολοσσιαίες δυνατότητες χρηματοδότησης σχεδίων, υπηρεσιών, προϊόντων, φιλανθρωπίας και οποιαδήποτε άλλης (κερδοσκοπικής ή μη) επιχείρησης. Αυτό που επικρατεί όμως είναι ότι εμφανίζονται πολλά υποσχόμενες ιδέες, τρέφουν την φαντασία των καταναλωτών και παραδίδουν ένα μέτριο προϊόν. Κυριαρχεί η χρηματοδότηση του πιο καλό-διαφημιζόμενου προϊόντος, του πιο δημοφιλούς και του πιο "trendy", απέχει από τα τυπικά επαγγελματικά βήματα παραγωγής ενός προϊόντος ή υλοποίησης μιας πρωτοβουλίας. Δείτε το σχετικό άρθρο για ένα παράδειγμα ενός αυτοκινήτου: http://thegarage.jalopnik.com/six-things-that-could-kill-elio-motors-before-it-even-l-1646776191 Το μαθημα σαν τιτλος μου τραβηξε το ενδιαφερον καθως τελευταια βρεθηκα σε σεμιναρια και αρθρα που πραγματευοταν την σημασια της προσωπικοτητας του σημερα απο την στιγμη που υπαρχει το ιντερνετ, οπου μπορεις να δημιουργησεις ενα αβαταρ ή και πολλα. Οι επιπτωσεις στα κοινωνικα οσο και στα οικονομικα δρωμενα της ανθρωπινης ζωης ειναι απιστευτες, υπαρχουν ανθρωποι που δουλευουν μεσω διαδικτυου για μια εικονικη επιχειρηση που συμβουλευει αλλους ιστοτοπους...κατι που θα μπορουσε να θεωρηθει ακρως πλαστο, φαλσο και αχρηστο. Υπαρχουν ομως καινουργιες θεσεις εργασιας, υπηρεσιες και προιοντα που ειναι μονο digital και θα επακολουθησουν ακομα μεγαλυτερες αναγκης και σημασιας προιοντα/υπηρεσιες οσο πορευουμε.
Το μαθημα με μπερδεψε καθως επιζητουσε γνωμες, αποψεις και τα "νομιζω" μας. Τι σημασια εχει η αποψη μου και του διπλανου μου. Δεν καταλαβα πως ακριβως μια ομαδα μαθητων θα μελετησουν ή θα κατανοησουν κατι μεσα σε αυτο το μαθημα, πως θα μαθουμε κατι που δεν εχει καν γραφτει ακομα. Ακομα και αν ο ρολος του μαθηματος ειναι να ανακαλυψουμε την συγχρονη σχεση ανθρωπου-διαδικτυου, τοτε μηπως θα επρεπε να υπαρχουν πιο επισημα οργανα, ερευνες, βιβλιογραφιες και συνεργασιες για να ειμαστε πιο εγκυροι? Και πως γινεται να ειναι ο καθηγητης πρωτοπορος στην διερευνηση αυτη, πρεπει να υπαρχει καποιο τμημα στο εξωτερικο η καποια ομαδα που να ασχολειται με το θεμα, αν και δεν το εχω ψαξει για να μπορω να ειμαι σιγουρος. Εχω παρατηρησει πως σχεδον οτι υπαρχει στο διαδικτυο περι τηλε-ψυχολογικης βοηθειας, δηλαδη ηλεκτρονικη παροχη ψυχοθεραπειας, virtually, ειναι ενα αισχρο επιχειρηματικο κολπο με μονο σκοπο το κερδος, οι απαισιες διαφημισεις (που ειδα) οι οποιες εχουν σαν target audience γονεις milenials και ατομα που περνανε κριση μεσης ηλικιας το τεκμηριωνουν αυτο. Eιδικα αυτο το superbetter προγραμμα μοιαζει τελειως σαν snake medicine, ειναι μια αντιγραφη πλατφορμας σωματικης υγειας αλλα προσαρμοσμενη στην ψυχικη υγεια...δεν το εφτιαξε κανενας επιστημονας και δεν εγκρίθηκε απο κανεναν. Τωρα για το μαγκαφιν. Αμα ειχα μια καλυτερη ιδεα του ποιος εφτιαξε το βιντεο και για ποιο λογο ισως να μην ημουν τοσο κριτικος. Πρωταρχικα τι δουλεια εχει ενα ακουστικο κομματι των metallica σε ενα βιντεο για την ψυχοθεραπεια. Ο τροπος προσεγγισης με επικληση στο συναισθημα ειναι σαν ενα διαφημιστικο κολπο. Αμα το βιντεο ειχε σκοπο την διαφημιση τοτε θα προτιμουσα να ειναι πιο σοβαρο, με λιγοτερο "δραμα", περισσοτερες πληροφοριες για την ψυχοθεραπεια και τις καταστασεις στις οποιες θα επρεπε ή θα μπορουσε καποιος να ζητησει για βοηθεια. Εκανε την ψυχοθεραπεια να φενεται σαν μια κλαψιαρικη μεθοδο ενω ενα βιντεο υπερ της ψυχοθεραπειας θα επρεπε να δειχνει πως καθες ανθρωπος και καθε ψυχικο προβλημα εχει προοπτικες για να λυθει. Σιγουρα υπαρχει μελλον στην ψυχολογια του ιντερνετ. Ειναι η ιδια επανασταση που εφερε η τηλεοραση και το ραδιο μονο που τωρα ειναι χιλιες φορες πιο επαναστατικο. Το μελλον επιφυλασσει ενα καινουργιο συμπαν alter-ego οπου η εικονικη πραγματικοτητα θα παρεχει πολλα παραπανω απο οτι η πραγματικη. Η αρχιτεκτονικη των πολεων, η αρχιτεκτονικη των εκπαιδευτικων-επαγγελματων και η αρχιτεκτονικη της μοντερνας κοινωνιας, θα αποκλισει ενα μεγαλο ποσοστο του πληθησμου στην εικονικη πραγματικοτητα, στην οποια και θα δουλευει, και θα διασκεδαζει και θα καταληξει να ζηταει ψυχολογικη βοηθεια... Οποτε σιγουρα υπαρχει και μελλον σε chat rooms ομαδικης θεραπειας, ψυχοθεραπεια μεσω βιντεο και αλλες μορφες εικονικη ψυχολογικης υποστηριξης για τους ανθρωπους που θα εξαρτουνται απο το ιντερνετ. Μην ξεχναμε ομως και την τεραστια σημασια που εχει και θα εχει για την προβολη μυνηματων σε κολοσσιαιο μαζικο επιπεδο και σε τεραστιες ταχυτητες, ειτε αφορα προπαγανδα/διαφημιση/κινδυνο/τρεψη... Επισης το ιντερνετ σαν εργαλειο ερευνας, ειτε με την παροχη ερωτηματολογιων, ειτε με την χρηση συμμετοχικης/αμεσης παρατηρησης μπορει να φερει εναν πλουσιο και αξιολογο ποσοστο πληροφοριων για την κοινωνικη αναπαρασταση, πως επηρεαζει τους ανθρωπους ενα δευτερο κοινωνικο πλαισιο, την απανθρωποποιηση, ομαδες... Μα καλα τι λεμε τωρα....αααπεριοριστες πιθανοτητες και ριζικες αλλαγες. |
AuthorΓιωργος Δελημητρος Archives |